-Başlamadan söyleyeyim;
sıkıcı bi yazı olacak uyarmadı deme böbeğiim :)-
Sıradaan bi hayatım var.
Okul-ev.
Bütün hafta bunu yapıyorum.
Her sabah uupp uzuuun yol çekiyorum.
Hele metrodan inince bindiğim bi otobüs var ki sorma gitsin !
Binerken iteleye kakalıya biniyoruz yer kapmak için.
Hiç acele etmiyorum ama mutlaka bi yerde oturuyo oluyorum.
O binerken itişenler var ya heh işte onların ayakta dikilişine bayılıyorum.
"Çifte çabalayan gider yavrruuumm :)" diyesim geliyor susuyorum.
Sonra dolaşa dolaşa Yıldırım'da ki bütüüünn okulları -otobüs sağ olsun- gezee gezee okula geliyorum.
Her çarşamba sabahı kontrolde yüzümdeki pudra vs fndtn yüzünden azar işitiyorum.
Yüzümü temizleyip nöbetçi öğretmenin yanına gidiyorum.
" Temizlenmiş " onayını aldıktan sonra sınıfa çıkıp pudrayı boşaltıyorum suratıma.
Hafta sonu geliyor.
Arkadaşlarımla cafe & bar artık neresi olursa takılıyoruz.
Sonra pazar oluyor.
Bütüün gün abartısız internet başında geçiriyorum.
Sonra uyuyorum.
Uykumu alamadan okul yolu tutuyorum.
Metroya bindiğimde herkesin uyukladığını görünce yalnız olmadığımı hissediyorum.
Cam kenarında olanları şanslı sayıyorum.
Kafalarını cama yaslayıp uyuyorlar.
Toplu uyuklama aracı metro benim için.
Bu manzara karşısında çok tembel bi toplum olduğumuzu bi kez daha anlıyorum.
Sonraaa...
Ne sonra ya ?
Sonra falan yok bu kadar.
Bütün hafta böyle geçiyor.
Yazının sonuna kadar okuyanlar, size diyorum hey ?
(O.o )
Tamam esnemeyi bırakın.
Ama ben en başta uyardım böbeğim sıkıcı diye.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder