Eve kapandım iyice.
Sokağa adım atasım yok.
Üzerimde bi negatiflik var ki, sormayın gitsin.
Herkese sataşasım, lafı kıçımdan anlayasım var.
Eskiden " 2 laf ediyorsun 10 gülüyorsun lan, bu ne bok iştir " derlerdi.
Şimdi " Senin moralin mi bozuk ? " lafını duyuyorum çevremdekilerden.
Aşk beni bozuyor arkadaş, ben bunu anladım.
Aşk bana mutluluk getirmiyor.
Yine de " aşk acıdır. " diye zırvalamam, zırvalamadım da zaten hiç.
Aşkın güzel bi şey olduğunu biliyorum.
Sadece yaşayamadım.
Doğru insan diyorlar ya, heh işte. O benim karşıma çıkmadı daha.
Biraz da zor beğeniyorum galiba.
Aramızda kalsın :)
Yok yok. Güzel biri değilim.
Ama çirkiniz diye de ilk geleni kabul edecek değiliz herhalde böbeğim :))
Biz çirkinler çabalarız. Sınırları zorlarız daha iyisi, daha iyisi diye diye.
Başkaları tarafından beğenilmese de sınırların çok üstünde biriyle çıkmayı başarabiliriz.
Etrafınızdan;
" Ulan şu caanım çocuk bu tipsize nasıl bakıyor "
yada
" Bu kızın bile cillop gibi sevgilisi var, ben kaç aydır yalnızım " gibi cümleler duyarsınız ya,
orada imrendikleri, kıskandıkları, çirkin sıfatını yakıştırdıkları kişiliklerden biriyim bende.
Tek farkım şu ki; çirkin sıfatının yanındaki sevgili yok bende.
Ah ahh :(
Neyse şekerler çok duygusala bağladım.
Sizin içinizi daha fazla karartmadan bitiriyorum yazıyı.
Gidip romantik bi film izleyeyim.
Ağlayasım var..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder