yanLış doğruLar ,)

Masallar..

Küçükken bi an önce mutlu sonun gelmesini beklediğimiz masallar.

Kırmızı başlıklı kız önüne gelenle konuşur başına bela alır tasası bize kalır,

Pamuk prenses bariz ben kötüyüm diye bağıran cadının elindeki büyülü elmayı yer  tasası bize kalır,

Külkedisi vaktinde eve gitmez aceleden nasıl bi mantıksa ayakkabısını düşürür o yaşta sevda tasamız başlar,

"ya kavuşamazlarsa ! " diye görüldüğü gibi yine tasa bize kalır.

Rapunzel kuleye kapatılır tasası bize kalır.

Öyle yada böyle mutlu sona ulaşır bunlar. bizde rahatlarız (:

Yahu tamam çocuğuz da bu kadarda saçmalanmaz ki arkadaşım !

" Her şey mutlu sona varır. " Masallar hep bunu gösterir. Ama anladım ki masallarda ki mutluluk bile imkansızmışta biz o açıdan bakmazmışız.

Kül kedisi gibi fakirsen, dışlanıyorsan, dışlayanları takma. Sen onlardan bile üstün olabilirsin der ama bu bal kabağından araba oluşacak, fareden at oluşacak, kertenkeleden uşak oluşacak kadar imkansız demeyi de ihmal etmez hani ;)

Rapunzel mesela kuleden kurtulur mutlu olur olmasına amaaaa !! Bunun için  saçlarını kulenin tepesinden teeee aşağıya kadar uzatması gerekir ki bu da gerçekten rapunzelin ton ton bi nine olması hatta ölmesi fln demek oluyor .) Ee o zamanda prens falan gelmez zaten :) Gelse de romatizmaları el vermez rapunzelin saçlarına tırmanmaya :)

Mutluğun imkansız olduğunu biz bebeyken anlatılmışlar da hiç birimiz inanmak istememişiz.. Büyüdükçe farkına varıyoruz.. Hala duymamak için kulaklarını tıkayan, görmemek için gözlerini kapayan birileri varsa şunu söylüyorum Mutluluğun uzak, mutluysan da sahte ve kısa olduğunu fark etmememiz masalların mutlu sona ulaşma yolları kadar İM-KAN-SIIZZ ,))   


[ben hayata karşı karamsar değilim, hayat bana karşı karamsar ,)  ]